သံလြင္ျမစ္္ရဲ႕ရင္ခြင္

သံလြင္ျမစ္ရဲ႔ရင္ခြင္

ရင္ခြင္ထဲမွာ
အရိပ္ကေလးေတြက တစ္လႈပ္လွႈပ္
သဘာ၀ကေပးတဲ့ တာ၀န္ကလည္း
အဆက္မျပတ္
ျဖတ္သန္းသြားသမွ်
အရိပ္ကေလးေတြကို
အရင္းခံတည္ျငိမ္ေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုနဲ႕
ၾကည့္ေနေလရဲ႕။

အမုန္းတရားမရွိ
ဂုဏ္ပကာသနမမက္
မာနမဖက္
ဦးတည္ရာကိုသာေရြ႕ေနတဲ႔
ျမစ္မင္းသံလြင္။

ျပီးဆံုးျခင္းမရွိတဲ့ သူ႕့ခရီးမွာ
ထာ၀ရအေဖာ္ဆိုတာလဲ
မရွိခဲ့ပါဘူး။

ေရွ႔ဆက္ေနတဲ့သူ႔ရဲ႕ခရီး
ဘယ္သူကတားဆီးႏုိင္ပါ့
တံတိုင္းေတြပဲတားတား
နံရံေတြပဲျခားျခား
ပင္လယ္ေရမကုန္ခမ္းသေရြ႔။

ေမွာင္ေနတဲ့သန္းေခါင္မွာလဲ
သူသြားေနတယ္
ပူျပင္းတဲ့ေနမင္းေအာက္မွာလဲ
ထီးမပါဘဲသူရွိေနတယ္။

မိုးႀကီးေလႀကီးက်လည္းသူမမႈ
ေၾကာက္လန္႕စရာႀကံဳလည္းသူမငို
တစ္ခါတစ္ခါ…
ဂီတသံခ်ိဴေလးနဲ႔ေတာင္ေဖ်ာ္ေျဖလိုက္ရဲ႕။

အံ့ၾသရေလာက္ေအာင္
ဂုဏ္အင္ရွိတဲ့သံလြင္ျမစ္ေလး
ယံုၾကည္ဖို႕ခဲယဥ္းေလာက္ေအာင္
ႏွလံုးသားရွိတဲ့သံလြင္ျမစ္ေလး
ဒါကိုေတာ့...သူ႕ရင္ခြင္မွာ
ျဖတ္သန္းဖူးတဲ့အရာတိုင္းက
သိၾကမွာပါ။

တစ္ခါတစ္ရံ
ရင္ခြင္ထဲကိုတိုး၀င္လာတတ္တဲ့
ဗ်ိဴင္းျဖဴေလးေတြ
တစ္ခါတစ္ရံ
ရင္ခြင္ထဲကထြက္ေျပးတတ္တဲ့
ေဗဒါေလးေတြ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သံလြင္ျမစ္ကေလးကသိေနတယ္
တစ္ေန႕မွာေတာ့
အရိပ္ကေလးေတြေရာက္ရွိရာ ေဒသေတြမွာ
မေပ်ာ္ေတာ့တဲ့အခါ
သံလြင္ျမစ္ကေလးရဲ႔ရင္ခြင္ကို ျပန္လာျပီး
အိပ္စက္နားေနၾကဦးမယ္ဆိုတာေပါ့.....။