ဒီပံုျပင္ကေလးကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ပန္းရည္စုပ္ငွက္ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္အရွည္က တစ္ဆယ္စင္တီမီတာထက္ ငယ္ၿပီးေတာ့အလြန္လွပပါတယ္။ အေရာင္စံုတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ ခ်ည္မွ်င္မ်ားနဲ ့ ရက္ထားသလုိ အလြန္လွပရႊန္းစုိတဲ့ သက္တန္ ့ေရာင္စံု အေမႊးေတြက သူတုိ ့ကိုယ္ကို ဖံုးအုပ္ထားပါတယ္။ အဲဒီငွက္ေတြဟာေတာက္ပတဲ့ ေတာင္ေပၚပန္းေတြၾကားမွာ ရဟတ္ယာဥ္ေတြလုိ ရစ္၀ဲေနၾကပါတယ္။ ပန္းမ်ိဳးေစ့ အိမ္ထဲကို အပ္သြားပံု သူတုိ ့ရဲ ့ ႏႈတ္သီးေတြကို ထုိးသြင္းၿပီး ပန္း၀တ္ရည္မ်ားအား စုပ္ယူေနတာကို ျမင္ေတ႔ြ ့ရပါတယ္။
မင္ဂြမ္းႏြန္းရြာ ေနာက္ေက်ာမွာ ၾကည္လင္တဲ့ ေခ်ာင္းေရက စီးဆင္းေနပါတယ္။ ေခ်ာင္းနံေဘးမွာေတာ့ အရြက္ေတြ ထူထပ္သိပ္သည္းစြာ ေပါက္ေနတဲ့ သရက္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ရွိပါတယ္။ ေသးငယ္တဲ့ ပန္းရည္စုပ္ငွက္အေပါင္းတို ့ ႀကီးစုိးရာနယ္ေျမျဖစ္ၿပီး သစ္ကိုင္းအားလံုးနီးနီးေပၚမွာ ရြံ ့နဲ ့ျမက္ပင္ေတြနဲ ့ ဖန္တီးထားတဲ့ ငွက္သိုက္ေတြက တစ္ခုနဲ ့တစ္ခု လက္မအနည္းငယ္စီသာ ျခားၿပီး အစုလိုက္အၿပံဳလုိက္ ရွိေနၾကပါတယ္။
မနက္လင္းရင္ ငွက္အုပ္ၾကီးဟာ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ လွပတဲ့သက္တန္ ့ပံုဖြဲ ့ၿပီး အစာရွာထြက္ၾကပါတယ္။ ညေနဆည္းဆာ ငွက္အုပ္ ျပန္နားတဲ့အခါ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ခုလံုး ေရာင္စံုဖံုးအုပ္သြားပါတယ္။ ပန္းရည္စုပ္ငွက္ဥေတြ သားေပါက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ငွက္ဖိုေတြက ျပန္ထြက္သြားလုိက္ ျပန္၀င္လာလုိက္နဲ ့ အသိုက္ေရွ႔မွာ နားေနတဲ့ငွက္မေတြကို အစာခြံ႔ေနၾကပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ဟာ စမ္းေခ်ာင္းေလး နံေဘးမွာ ေရဆင္းခ်ိဳးေနတုန္း ရုတ္တရက္ ငွက္ေတြရဲ ့ အလန္ ့တၾကား စူးစူးရွရွ ေအာ္သံေတြ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေတာႀကီးေျမြေဟာက္တစ္ေကာင္ဟာ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး သစ္ပင္အထြတ္ထဲ ၀င္သြားတာ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ ၆ မီတာေလာက္ရွည္ၿပီး ႀကီးထြားကာ သန္မာတဲ့ခႏၶာကို္ယ္နဲ ့ လွ်င္ျမန္စြာလႈပ္ရွားႏိုင္လို ့ က်ား၊ က်ားသစ္လုိ ၾကမ္းၾကဳတ္ ရက္စက္တဲ့ သတၱ၀ါမ်ားေတာင္ ေတာႀကီးေျမြေဟာက္ကို ေ၀းေ၀းကေရွာင္ရွား ေၾကာက္ရြံ ့ၾကရပါတယ္။ လူကိုေပါက္မိရင္ တစ္နာရီမျပည့္ခင္ အသက္ေပ်ာက္သြားတတ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း အရြက္ဖားဖားႀကီးေတြေအာက္မွာ ကမန္းကတန္းပုန္းၿပီး အေပါက္ေသးေသးလုပ္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိပါတယ္။ ေတာႀကီးေျမြေဟာက္ဟာ ပင္ျမင့္က သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္းမွာ အျမီးကို ခ်ိတ္၊ ေလထဲမွာ ဆိုင္းဆြဲ ၿပီး တန္ ့ေနတာ ေတြ ့ရပါတယ္။ ဦးေခါင္းကို ပတတ္ ရပ္၊ ပါးပ်ဥ္းကို ျပန္ ့ကားထားၿပီးခရမ္းေရာင္ လွ်ာ ကလည္း ဆတ္ကနဲ႔ထြက္လာကာ ငွက္သိုက္ေတြထဲကို လွစ္ကနဲ ငွက္ဥတစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ႏႈိက္ယူစားသံုး ေနပါေတာ့တယ္။
ပရိေဒ၀မီး ေတာက္ေနၾကတဲ့ ငွက္မေတြဟာ သူတို ့ရဲ ့အသိုက္၀န္းက်င္ သစ္ပင္ပတ္လည္မွာ ပ်ံ၀ဲကာ ေအာ္ျမည္ေနၾကပါတယ္။ မၾကာမီ ပန္း၀တ္ရည္ စုေဆာင္းရာမွ ေရာက္လာတဲ့ ငွက္ဖိုေတြဟာ တိမ္စုိင္တစ္ခုပမာ သစ္ပင္ ႀကီး အေပၚမွာ ပ်ံ၀ဲေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။ ငွက္အခ်ိဳ့ဟာ သစ္ပင္ထိပ္ဆီကို ကြ်မ္းထုိးခ်ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ ့က ေတာႀကီးေျမြေဟာက္ရဲ ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကို စူးစူး၀ါး၀ါးၾကည့္ကာ ေလထဲမွာ ပ်ံ၀ဲငိုယိုေနၾကသလို ျမင္ေတြ ့ေနရပါတယ္။ သနားစရာေကာင္းလွတဲ့ ငွက္ကေလးေတြဟာ သူတုိ ့ရဲ ့ဥကေလးေတြ သားေပါက္ကေလးေတြ ၀ါးၿမိဳခံေနရတာကို ၾကည့္ၿပီး ျပန္ခုခံဖုိ ့ အားနည္းလွလို ့ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ဘဲ မေက်မနပ္ ငို္ယုိေနၾကေပ့ါလုိ ့ ကြ်န္ေတာ္က ေတြးေနမိပါတယ္။
သစ္ပင္ဘယ္ဘက္ပိုင္းက ငွက္သိုက္ေတြလည္း ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္သြားကာ ေတာႀကီးေျမြေဟာက္က ညာဘက္ကအပိုင္းကို ေခါင္းလွည့္လိုက္ပါတယ္။ ေတာႀကီးေျမြေဟာက္နဲ ့ အျမင့္ခ်င္းတူရာ ေလထဲမွာပ်ံ၀ဲေနတဲ့ အျမီးႏွစ္ခြနဲ ့ ပန္းရည္စုပ္ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ ရုတ္တရက္ အျမင့္ကိုပ်ံတက္သြားပါတယ္။ အေတာင္ ႏွစ္ဖက္ကိုၿမဲၿမံစြာ သိမ္းသြင္းၿပီး ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ေခါင္းတည့္တည့္ကို ထုိးစိုက္ ဆင္းသက္လုိက္ပါတယ္။ ရွည္လ်ားတဲ့အသံကို ျပဳၿပီး အပ္ခြ်န္ပံုႏႈတ္သီးနဲ ့ ေျမြေဟာက္မ်က္လံုးကို ထုိုးေဖာက္ဖို ့ရည္ရြယ္ေပမဲ့ ေျမြေဟာက္ဦးေခါင္းကိုေရာက္ဖုိ ့ တစ္မီတာအလုိမွာ ေျမြေဟာက္က ပါးစပ္ေပါက္ကို ၿဖဲဟထားလုိ ့ ႀကီးမားတဲ့ညွိဳ ့ဓာတ္က ဆြဲယူလုိက္သည့္ႏွယ္ ငွက္ကေလးခမ်ာ ေျမြေဟာက္ရဲ ့မဲေမွာင္တဲ့ အာခံတြင္းထဲ က်ဆင္းသြားရပါတယ္။
မိမိတို ့ရဲ ့ဥေတြကို အကာအကြယ္ေပးဖုိ ့အသက္စြန္ ့ဖို ့ႀကိဳးစားတဲ့ ငွက္ကေလးေတြရဲ ့ သနားစရာအျဖစ္ကိုၾကည့္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ခံစားရပါတယ္။ တျခားပန္းရည္စုပ္ငွက္ တစ္ေကာင္လည္း အေပၚကိုပ်ံတက္သြားၿပီး ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ဦးေခါင္းတူရူသို ့ ထုိးစုိက္ခ်ၿပီး ပထမငွက္ရဲ ့နမူနာအတုိင္း လိုက္လုပ္ျပန္ပါတယ္။ သူလည္း ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ၀မ္းဗိုက္တြင္းနက္ႀကီးထဲ ဆြဲယူျခင္း ခံလုိက္ရပါတယ္။ ေျမြေဟာက္ႀကီးဟာ ရာဂစိတ္ ႏိုးၾကားတက္ၾကြၿပီး ေခါင္းတရမ္းရမ္း လွ်ာတန္းလန္းနဲ႔ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ သူရဲေကာင္းစိတ္နဲ ့ စြန္ ့လြတ္အနစ္နာခံစိတ္မ်ား ငွက္အုပ္အတြင္းပ်ံ ့ႏွံ ့သြားသလုိ ငွက္ေတြအားလံုး အကုန္နီးပါး အေပၚကိုပ်ံတက္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ဖြင့္ထားတဲ့ ပါးစပ္ေပါက္နဲ ့ ေကာင္းကင္အၾကား ေရာင္စံုအဖြဲ ့ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ငွက္ေတြဟာ ႏွစ္ေကာင္တြဲ၊ သံုးေကာင္တြဲ၊ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ဦးေခါင္းတည့္တည့္ ထုိးစုိက္ ခ်လိုက္ၾကပါတယ္။ ပန္းရည္စုပ္ငွက္ေတြ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ပါးစပ္ေပါက္မွ ၀မ္းဗုိ္က္ထဲ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ က်ေရာက္သြားတာ ကြ်န္ေတာ္ တိက်စြာမေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေျမြေဟာက္၀မ္းဗုိက္ႀကီးလဲ လည္ပင္းႀကီးေရာဂါလုိ ေဖာင္းကားကာ ေနာက္ဆံုးမွာ ျပည့္လြန္းမက ျပည့္လာလုိ ့ ပါးစပ္ပိတ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေႏွာင့္ေႏွးျခင္းမရွိဘဲ ပန္းရည္စုပ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္ဟာ ေျမြေဟာက္ေခါင္းကို ထုိးႏွက္လိုက္ပါတယ္။ အပ္ခြ်န္လိုႏႈတ္သီးေတြနဲ ့ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ မ်က္လံုးအစံုကို ထုိးေဖာက္လိုက္ပါတယ္။ ေတာႀကီးေျမြေဟာက္ သဲႀကီးမဲႀကီး လႈပ္ရွားေနတာ ေတြ ့လုိက္ရပါတယ္။
နာက်င္ေဒါသအုိး ေပါက္ကြဲ ေနၿပီး တစ္ခ်က္ေပါက္လုိက္ရာ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ ေျမြေဟာက္ပါးစပ္ထဲ ေရာက္သြား ျပန္ပါတယ္။ တုန္လႈပ္ေၾကာက္ရြံ ့ သြားဖုိ ့ေနေနသာသာ ငွက္ေတြဟာတုိက္ပြဲကို အရွိန္ႁမွင့္လိုက္ပါတယ္။ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ေခါင္းေပၚကို ငွက္မိုးရြာခ်လိုက္သလို ေျမြေဟာက္ရဲ ့ မ်က္ခြံ မဲ့ေနတဲ့ အားနည္းခ်က္ေနရာ မ်က္လံုးအစံုအား ထုိးေဖာက္လိုက္ၾကျပန္ပါတယ္။ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ မ်က္လံုးအစုံက ေသြးေတြစထြက္လာၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ငွက္ေတြရဲ ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ စည္းလံုးညီညြတ္စြာ ထုိ္းႏွက္တုိက္ခုိက္မႈကို မေရွာင္ရွားႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဦးေခါင္းနိမ့္က်သြားကာ သစ္ပင္ေပၚက ေလွ်ာဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။ ပါးပ်ဥ္းလည္း ေပ်ာ့က်သြားၿပီး အႏိုင္က်င့္မႈလည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားပါေတာ့တယ္။
သူ ့အေပၚငွက္ေတြက အံုက်င္းဖြဲ ့ နားလုိက္ၾကၿပီး ဦးေခါင္းကို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ထုိးေဖာက္ေနရာ ေျမြေဟာက္လည္း ၀က္ရူးျပန္ေနသူလို တြန္႔လိမ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေျမျပင္ေပၚ ဘုတ္ကနဲ ျမည္ကာ က်သြားပါေတာ့တယ္။ မေသတေသ ျဖစ္ေနတဲ့ ေျမြေဟာက္အေပၚမွာ ငွက္အုပ္ဟာ ငွက္ေစာင္ၿခံဳသလို ေအာင္ပြဲခံလုိက္ပါေတာ့တယ္။ ငွက္ကေလးေတြရဲ ့ စည္းလံုးညီညြတ္မႈေၾကာင့္ ေျမြေဟာက္ဟာ ေဆြးေျမ႔ေနတဲ့ ေကာက္ရိုးႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို ေျမႀကီးေပၚမွာ အသက္ေပ်ာက္သြားရပါၿပီ။ ေျမြေဟာက္အေသေကာင္ရဲ ့ ပတ္လည္မွာေတာ့ ပန္းပြင့္ေၾကြေတြ ႀကဲျဖန္ ့ထားသလို ေရာင္စံုငွက္ေသေတြဟာ ျပန္႔က်ဲေနပါေတာ့တယ္။
လွပၿပီးေသးငယ္တဲ့ သတၱ၀ါငွက္ကေလးေတြမွာ ရဲရင့္တဲ့အသည္း မရွိဘူးလို ့ မထင္လုိက္ၾကပါနဲ ့။ ဒီပံုျပင္ကိုဖတ္ရူၿပီး တစ္စံုတစ္ခု ခံစား က်န္ရစ္ႏိုင္ပါေစ။ (ခင္ျမင္႔ေအာင္)
0 comments:
Post a Comment